EKSİKLİĞİNİ BELLİ EDENİN, VARLIĞINA GEREK DUYULMAZ!
Selda Avcı
Zaman, herkes tarafından bilinir, ancak hala anlaması ve tanımlanması zor bir kavramdır. Bilim, felsefe, din ve sanat farklı zaman tanımlarına sahiptirler, ama ölçüm sistemi göreceli olarak tutarlıdır. Saatler, saniyeleri, dakikaları ve saatleri temel almaktadır. Bir iş ya da oluşun, bir eylemin içinde geçmekte olduğu, geçtiği ya da geçeceği süreye zaman denir.
Zaman dediğimiz kavram çok değerlidir. Bunu kimin için ve ne için ayırdığımızda çok önemlidir. Benim için değer vermek o kişiye vakit ayırmak demektir. Ben seni seviyorum ama sana da ayıracak vaktim yok diyen birine asla inanmıyorum. Onun sevgisi, değer veriyorum demesi bana çok sahte geliyor. Bence zaman ayırmak sevginin ve değer vermenin en önemli göstergesidir.
‘’Her şeyin istemekle alakalı olduğu o kadar açık ki! İsteyen gelir, sever, arar, sorar. Değer veren seven bir insan için bahanelere yer yoktur. Bahanelere inanmayalı ve sığınmayalı bir hayli çok zaman oldu. Ben bir insanı sevip değer veriyorsam iki dakika olsa bile ona değer verdiğimi, onu düşündüğümü gösterecek hareketler yaparım. Hayatımızda eksikliğini belli etmekte ısrar eden bir insanın, bir süre sonra artık varlığına bile gerek duyulmuyor.’’
Haklı bulduğum bir tespiti sizlerle paylaşmak istiyorum. Sürekli müsait değilim diyen, herkese, her zaman, günlerini, saatlerini, dakikalarını ayıran size gelince sürekli bahanelerin arkasına sığınan bir insandan bence artık bir şey beklenmemeli diye düşünüyorum. Kimse vazgeçilmez değildir. Hiç kimse tek taraflı fedakârlık yaparak, bir arkadaşlığı, bir dostluğu, bir ilişkiyi yürütmek için günlerce, aylarca, yıllarca çaba sarf etmez. Herkesin, her şeyin bitme tükenme günü, saati, zamanı vardır. O kadar yoğun olmak ki kendine zaman ayıramamak kendiyle ilgilenmediği için etrafındaki insanları yavaş yavaş farkında olmadan uzaklaştırmakla son bulur. Bazı azalmayan, azalmaz sanılan sevgiler, dostluklar bile eriyebilir zamansızlıktan.
“Yapmak istiyorum ama zamanım yok”, “bir türlü zaman kalmıyor”, “vakit bulsam yapacağım”. Bu klişeleri hepimiz sarf etmişizdir herhalde? Yaşantımızda okul iş şu bu derken hepimiz ağzımıza sakız etmişiz bu sözleri. Meğer yalanmış, bahaneymiş bunlar. Yapmak isteyen ne koşulda olursa olsun yapar, yapmayansa gerçekte yapmak istemiyor demekmiş. Yani yapacak kadar, yeterince istemiyormuşuz meğer bahsettiklerimizi.
Zaman harcadığımız şeylere değer vermeliyiz. İnsanlarla geçirilen zaman para ile satın alınabilecek bir şey değildir. Bu nedenle, birisine verebileceğimiz en iyi hediye zamanımızdır.Sevdiğimiz insanlarla ve bizi sevenlerle vakit geçirmek önemlidir. Zaman, birine verebileceğimiz en harika ve etkileyici hediyedir.
Bir an durup düşününce fark ederiz ki, başkalarının bizim için harcadığı zaman, geri alınabilecek bir şey değildir. Bu, zaman ayırmayı özel, eşsiz bir davranış haline getirir. Bu, o kişilerin bize değer verdiğini ve eşliğimizden keyif aldığını söylemelerinin bir yoludur.
İnsanlarla zaman geçirmenin ne kadar önemli olduğunu kolayca ve sıkça unuturuz. Bunu unutmak, çatışmaların başlangıcı olabilir. İnsanlar bağlarını koparmaya başlar, çünkü kendilerini değerli hissetmezler.Bu konuda iyi bir denge bulmak kolay değildir. Bu dünya hız ve üretkenliğe değer verir.
‘’Sevdiklerinize zaman ayırın, yoksa zaman sizi sevdiklerinizden ayırır.’’ Sevgiyle…
