BARİ HEMCİNSİNİZE SAYGINIZ OLSUN
MUSTAFA AYDOĞAN
Evet buradan saygıdeğer kadınlarımıza sesleniyorum, “Lütfen yaşlılarımıza saygı duymuyorsanız bari hemcinslerinize saygı duyun”
Bunu niçin yazıyorum? Hemen açıklayayım…
Belediye Otobüslerine bindiğim zaman çoğu kez “Keşke yanımda sinir hapı olsa da içsem” diyorum kendi kendime. Çünkü sinir oluyorum.
Çünkü öyle bayanlar var ki, yanında 3-5 yaşında 10 yaşında her neyse çocuğu oturuyor, bay-bayan hiç fark etmiyor yaşlılar dahi ayakta yolculuk yaparken onlar kılını kıpırdatmıyor.
Çocuğumu ayağa kaldırayım da (bırakın yaşlı-genç erkekleri) bari hemcinslerimiz otursun demiyorlar.
Vurdumduymaz bir tavır içerisinde oluyorlar.
O yolculuğu nasıl içlerine sindiriyorlar, nasıl ayakta yolculuk yapan yaşlılarımızı görmezden geliyorlar.
Hayret ki hayret!
Şimdi etraflıca bir düşünmek lazım; O annenin yetiştirdiği çocuğun nasıl bir geleceği olur. Büyüğüne, küçüğüne karşı nasıl davranır, etrafındakilere karşı sevgi, saygı besler mi?
Bizler çocuklarımızı bu şekilde yetiştirirsek zararını da onlar büyüyünce ilk bizler görürüz. Başkalarına saygı duymayanların kendilerine de saygısı olmaz.
Eğitimin temeli ailede başlar.
Her aile çocuklarına sevgi, saygıyı, adet, gelenek ve göreneği öğretmek zorunda.
Maalesef artık günümüzde birçok aile çocuklarının burnundan kıl aldırmıyor. Okulda bile artık öğretmenler çocuklara “Dın” diyemiyorlar. Anne ya da Baba okulu basıp, “sen benim çocuğuma nasıl bağırır, arkadaşlarının yanında rencide edersin” diye şikayetçi oluyorlar.
Eskiler öylemiydi?
Değildi tabi ki.
Okuldan eve gelince “Öğretmen beni dövdü” diyemezdik ailemize. “Ne yaramazlık yaptın ki öğretmenin dayak attı” diye bir de annelerimizden dayak yerdik.
Hiçbir öğretmen durduk yere öğrencisini rencide etmez, etmişse de mutlaka onun iyiliği için etmiştir.
Vatana, millete hayırlı evlatlar yetiştirmek istiyorsak öncelikle kendimiz, sonra da çocuklarımız sevgi-saygıyı öğrenmek zorunda.
Dediğim gibi bu konuda en çok annelere iş düşüyor. Yaşlı insanlar ve bayanlar ayakta yolculuk yaparken sizler aldırış etmeyerek çocuklarınıza iyilik yapmış olmazsınız. Yarın o çocuk sizden gördüklerinin aynısını uygulayacak. Bundan emin olabilirsiniz. Sizler de bir gün gelip yaşlanacaksınız ve belki de ettiğinizi bulacaksınız. Siz ayakta yolculuk yaparken başka birisi yanına küçük çocuğunu oturtup size aldırış etmeyecek. İşte o anne zamanındaki sizsiniz. HERKES NE EKTİ İSE ONU BİÇER…
