3 KURUM..

Bazı kurumlar vardır ki, kapılarına ‘Siyasetten ilk kurtarılacak’ yazısı asılmalı bence.

Örneğin;
Mabede siyaset sokarsanız, kürsüdeki imam, cemaate ibadeti değil, siyaseti anlatır.
Okula siyaset sokarsanız, bilim orayı terk eder. Diplomalı cahiller yetiştirirsiniz.
Kışlaya siyaseti sokarsanız, bir süre sonra ülkenizin eski Genelkurmay Başkanı, Subay ve Astsubay’ın eğitim süreci ile yetiştirildiği gerçeğini bir kenara koyar ve ‘30 bin subay ve astsubay alacağız’, beyanatları vermeye başlar.
Tamam, siyasi tabanı sağlama bağlamak için bu 3 müessesede örgütlenmek size kısa vadede seçim kazandırabilir, ama ülkeye kaybettirir.
Yüce Kitabımız, Kur-an’ı Kerim’i en yalın haliyle bu millete aktarmakla yükümlü Diyanet İşleri Başkanı çıkar, “Keşke Yunan galip gelseydi’ diye höyküren akıl hastasına, sarığı ve cübbesi ile ziyarete gider.
Genç dimağlara ‘bilim’ zerketmekle yükümlü okulun yöneticisi sabiy sübyana hallenmeye başlar. Ara tatil denilen süreçte çocuklara Bediüzzaman risaleleri öğretilirse. Ülkenin kurucu ve kurtarıcısının duvardaki resmi indirtmeye kalkışılır.
Mevlidi Nebi Haftası’nın başlaması nedeniyle düzenlenen törende, birileri çıkıp, “Bu ülke 18 yıl boyunca ezana hasret bırakıldı” türünden beyanlarla zihinleri bulandırmaya çalışır.
Cuma hutbelerinde imamların, “Desteğiniz olursa adayım” türünden söylemleri alır başını yürür.
Ya da aynı hutbelerde, “Sayın iks partisi genel başkanı bu gün şehrimize teşrif edeceklerdir. Hepiniz camiden sonra meydana” diyerek siyaset merkezine dönüşür ibadetgahlar.
O nedenle, Orduyu Komutana..
Eğitimi öğretmene..
İbadeti, kültürü ile herkesi kendine hayran bırakan imama emanet etmediğiniz takdirde, siyaset virüsü bu üç olguyu kemirir, özünü alır malzeme haline getirir.
Dahası var.
Orduya siyaset soktuğunuzda Nato’nun en güçlü ordusu olmaktan çıkarsınız, antlaşmalarla silahsız olması gereken çevrenizdeki ada ve adacıklar bir başka ülkenin askeri üssü haline gelir, getirilir.
Ülkenizin de eşit haklara sahip olduğu denizlerinizde, kurulan ve içinde sizin olmadığınız ittifaklar petrol ve doğalgaz aramaya başlar, siz de çaresizce seyredersiniz.
Sizin hala dost sandığınız güçler, sınırlarınızın 900 kilometrelik bölümünün sıfır çizgisinde, yeni bir ülke kurmaya kalkışır, siz de beylik lafların ötesine geçemezsiniz.
Hayır Beyefendi, Hayır beyler, bu güzel ülke dini özgürlüklerin en rahat dönemini Cumhuriyetle buldu ve Cumhuriyetle yaşadı.
Bozulmak istenen budur.
Bütün mesele, aydın ve aydınlık insanları dini kurumlardan temizlemek, sonra da imamlara siyaset hürriyeti sağlayıp, her camiyi ve cumayı dini söylemlerin ortadan kalktığı, siyasetin gırla gittiği miting alanlarına çevirmektir.
Bakınız güzel ülkemde bu üç kurumun dejenere edilmesi ile daha şimdiden ne hale geldik;
Fabrikalar kapanıyor..
Esnaf siftah yapamıyor..
Herkes borç batağında..
Şirketler Konkordato sırasında.
İşsizlik artıyor..

İç ve dış borcumuz milyarlarca doları aştı, trilyona yol alıyor.
Halk yoksullaşıyor..
Enflasyon yükseliyor..
Zamlar milleti eziyor..
Üreten, düşünen beyinler ülkeden kaçıyor.
Sayıştay kurumlarda yolsuzlukları ortaya çıkardı, tek laf edilmiyor..
Vurgunlar talanlar devam ediyor..
Çözüm mü?
Ben söyleyeyim.
Cumhuriyetin kuruluş ayarları.
Yani demokrasi, yani üretim, yani eğitim hamlesi, yani laiklik ilkesinin yeniden etkin hale gelmesi, yani bağımsızlık ateşinin yeniden yakılması.