Irazgı, gaysalanmak, alaz ve daha niceleri Kayseri'nin sessiz çığlığı

Ağız; herhangi bir ülke sınırları içerisinde şehirden şehire kasabadan kasabaya hatta köyden köye değişebilen küçük farklılıklardır. Türkiye Türkçesi bir şive olduğundan Türkiye sınırları içerisinde birden fazla ağız örneği vardır. Ağızda bir ülkenin sınırları içerisine yoğunlaşmamız gerekir. Ağız, sadece söyleyişte farklıdır. Yazıya geçildiğinde ağızdaki söyleyiş özelliği tümden kaybolur. Kayseri’nin de kendine özgü ağzı vardır. Ananelerimizin geçmişte kullandığı şimdilerde unutulmaya yüz tutan ağızla mutak kültürünü sizler için hazırladık.

Alakebir: Yemeğin pişmeye yakın hali 
Alaz: Alev 
Bannak: Parmak 
Bar: Turşuların kurulduğu kabın ağzında meydana gelen küf 
Basdık: Dut bastığı, pestil 
Cıngıl: Üzüm salkımının küçük parçası
Cıvık: Sulu 
Cıyındırık: Etin kötü yeri 
Çaman: Kırmızı biber ve sarımsakla pastırmanın üzerine sürülen, parazitlerin yok edilmesini sağlayan bir bitki tozu 
Çedene: Kenevir tohumu 
Gaysalanmak: Hamurun üstünün sertleşmesi 
Geberyatlık: Gece geç saatlerde yenen atıştırmalık yemek 
Hamırsız: Mayalanmaya bırakılan hamura örtülen örtü Açılıp yağlanan hamurun üzerine yumurta sürülerek çörek gibi pişirilmesi 
Hapan: İki avucun birleştiğin de aldığı miktar 
Irasada: Olmamış karpuz 
Irazgı: Üzüm çeşidi, Rezzaki diyede bilinir 
İllik: Sahur yemeği 
İrişgik: Sucuk 
Kannendirmek: Bıktırana kadar yedirmek fazla ikram etmek 
Karamık: Siyah ve küçük taneli ekşi meyveleri olan, kayalık bölgelerde yetişen bitki 
Mıçırdamak: Yemek yerken ağzın şapırtadılması 
Mincimiş: Yemeğin çürümeye yüz tutması 
Pezik: İri yapraklı ıspanak 
Savur sini: Kalabalık yemek davetlerinde kullanılan büyük sini 
Sayyağ: Sadeyağ 
Şemşamer: Ayçiceği 
Şırgın: Susam yağı 
Tandır evi: Evlerde tandırların bulunduğu bölüm
Taytı bayram: Meyan kökü 
Yağrık: Et tahtası
Yalavuç: Derin olmayan kap 
Zeyrek: Keten tohumu 
Zırnık: En küçük parça ya da hiçbir şey