GEBER!
Cafer ZENGİN
Kibir geber.
Vicdansızlık geber.
Ayrımcılık geber.
Ötekileştirme geber.
Kin, nefret geber.
Menfaatçilik geber.
Taklacılık geber.
Koltukçuluk geber.
Şakşakçılık geber...
Kula kulluk geber...
Hor görme, küçük görme geber.
Bak ben ne oldum deliliği geber.
Dilli ya da dilsiz şeytanlık geber.
Haksızlık, adaletsizlik geber.
Liyakatsizlik geber.
Faydasızlık geber...
Ne olur geber...
******
Oysa ne güzel şeydir insanlık...
Hem yapınca bir ömre bedel.
Çünkü muhteşem duygudur muhtaca uzanan el...
Demem o ki, uzun lafın kısasında Aşık Veysel diliyle bu geberesi bağzı şeyler mevsiminde; Kimseyi hor görme kardeşim, sen altınsın onlar tunç mu? Aynı vardan var olmuşsun, sen gümüşsün o sac mı?
İnşallah sen de bir gün, insanlığa nail olursun Noğay, yıktın vicdanları vay ki vay...
(Çocuklarımız aç, nasıl evde kalalım' diyen vatandaşa 'Geber' demişti sözde İstanbul Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdür Yardımcısı zat. Görevden alındı)
BENİ HOR GÖRME GARDAŞIM
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben sac mıyım
Ne var ise sende bende
Aynı varlık her bedende
Yarın mezara girende
Sen toksun da ben aç mıyım
Kimi molla kimi derviş
Allah bize neler vermiş
Kimi arı çiçek dermiş
Sen balsın da ben cec miyim
Topraktandır cümle beden
Nefsini öldür ölmeden
Böyle emretmiş yaradan
Sen kalemsin ben uç muyum
Tabiata Veysel aşık
Topraktan olduk kardaşık
Aynı yolcuyuz yoldaşık
Sen yolcusun ben bac mıyım
AŞIK VEYSEL
