DEVLET BABA!
Cafer ZENGİN
Ermenek’te maden ocağında mahsur kalan 18 işçinin ailesini sonunda gördü baba;
1 ton kömür…
1 ton odun…
1000 lira para…
Doya doya yak…
Doya doya harca…
Budur işte devlet baba.
Maden faciası sonrası hep yapar acılı ailelere yönelik tadımlık kampanya (!)
Bir süre sonra unutur ya neyse…
Biz de devlet hep büyük ve büyük babadır;
Öz babasız koyar…
Annesiz koyar…
Kardeşsiz koyar…
Eşsiz koyar…
Ama odunsuz, kömürsüz, makarnasız koymaz seni (!)
Sen iste yeter ki; kapını çalar, makarnayı, kömürü yığar.
Hem belki onca faciadan sonra ders almaz, ölümlere göz yumar…
Ancak yandaşını kollar…
Gün gelir hamili yakınının önüne de yatar (!)
Ama güçlüdür her daim, bataklıktan çıkar…
Sonra yapar iki atar…
Verir gazı, ateş böceği -karınca misali 5 yıl köşeye çekilir seçimi bekler, yatar…
Öveni, görmeyeni, sessizi hep kollar ama eleştireni, yanlışını söyleyeni haritadan yer beğen deyip, yollar…
Ya da geometrik şekillere sokup, yaftalar, yargılar…
Devlet, babandır, anandır…
Bu nedenle devlet babaya zeval olmaz…
Oysa baba, baba olursa evlad-ı vatandaşı toz kondurtmaz.
Baba, evde ayakkabı kutuları içinde yetim hakkı kaçıran evlada göz yumarsa…
Evladının kolundaki milyonluk saatin hesabını sormazsa…
Dini değerleri makaraya saran evlada yanlışını haykırmazsa…
Kardeşler arasında yüzde elliye, yüzde elli diye ayrım yaparsa…
Ekmeği sofraya eşit koymazsa…
Verdiği sözleri tutmazsa…
Güveni sarsarsa…
İşte o zaman babalık makamı boşa…
Çünkü gün gelir derler, haksızlığa uğrayan evladını ölmeden önce görecektin be baba…
Haydi, şimdi okuyalım hep birlikte kaybettiklerimizin ruhuna Fatiha…
